Қазіргі білім беру кеңістігінде оқушының тұлғалық дамуы, эмоционалдық саулығы және әлеуметтік бейімделуі мектептің негізгі міндеттерінің бірі болып отыр. Оқушының психологиялық әл-ауқатын қамтамасыз ету тек педагог-психологтың жұмысы емес, сонымен бірге мұғалімнің күнделікті педагогикалық әрекетімен тығыз байланысты. Сондықтан педагог-психолог пен мұғалім арасындағы кәсіби ынтымақтастықтың сапасы білім беру процесінің тиімділігін анықтайтын маңызды психологиялық факторлардың бірі болып табылады.

Қазіргі білім беру жүйесінде оқушының тұлғалық даму ерекшеліктерін зерттеу мен қолдаудың жаңа формалары қалыптасып келеді. Білім беру кеңістігінің тұрақты өзгеруі, қоғамның әлеуметтік-экономикалық жаңаруы, ақпараттық технологиялардың қарқынды дамуы – оқушыға, мұғалімге және ата-анаға қойылатын талаптарды күрделендіре түсуде. Осындай жағдайда мектеп пен отбасының өзара ынтымақтастығы – бала дамуының негізгі тірегі болып табылады. Отбасы – баланың алғашқы әлеуметтену ортасы, құндылықтар мен мінез-құлық модельдері қалыптасатын негізгі кеңістік. Ал мектеп – әлеуметтік өзара әрекетке түсу мәдениетін дамытатын, білімдік және тәрбиелік дағдыларды тереңдететін институционалдық орта. Екі жақтың үйлесімді ықпалы оқушының психологиялық әл-ауқаты мен табысты дамуын қамтамасыз етеді.

Жасөспірімдік шақ – тұлғаның қалыптасуындағы шешуші кезең және дәл осы уақытта баланың өзін-өзі бағалауы, өзін қабылдауы, өзінің қабілетіне деген сенімі тұрақсыз болады. Өз-өзіне сенімділік жасөспірімнің оқу жетістігіне, сыныптастарымен қарым-қатынасына, мінез-құлқына және жалпы психологиялық саулығына тікелей әсер етеді. Сондықтан жасөспірімдердің ішкі сенімін дамыту – мектеп психологының негізгі бағыттарының бірі. Бұл мақалада біз кәсіби тәжірибелерімізге сүйене отырып, сенімділікті қалыптастырудың психологиялық механизмдерін, себептерін және тиімді әдістерін қарастырамыз.