«Мен баланың шырағын жағушымын»

Мен ұстаздар отбасында өсіп тәрбиелендім. Әкем математика пәнінің, ал анам бастауыш сынып мұғалімі болып, қырық жыл осы шәкірт тәрбиелеуде қызмет етті. Мен анама еліктедім. Анам сияқты ұстаз болсам деп армандадым. Күндер өте келе есейген шағымда сол сәттер көз алдымда қалды. Арман қуып, ұстаздық жолды таңдап жоғарғы оқу орнына түстім. Жоғарғы оқу орнын ойдағыдай аяқтап, мектеп табалдырығын мұғалім болып аттадым. Бойымда басқаша бір сезім пайда болып, ерекше әсерде болдым. Себебі, осы уақыттан бастап, мен өзіме үлкен міндет артылғанын түсіндім. Ол міндет – шәкірт бойына жақсы білім нәрімен тәрбие беру еді. Абай атамыз қазақ баласының бойында: «Ыстық қайрат, нұрлы ақыл, жылы жүрек» болуы керек деп атап көрсеткендей, өмір сүрудің басты заңдылығы болса, осы үш асыл қасиетті шәкірттердің бойына сіңіре білу – ұстаздың міндеті екені даусыз.